poniedziałek, 04 marzec 2019 12:34

Popularność filca we współczesnym wzornictwie

Oceń ten artykuł
(0 głosów)

Nie wiadomo kiedy człowiek nauczył się tkactwa, ani kiedy powstały pierwsze wyroby włókiennicze. Pozostałości tkanin odnajdujemy w najstarszych grobach datowanych na 6500 lat p.n.e., choćby tych odkrytych na terenach współczesnej Turcji czy na Syberii.

 

Metody spilśniania wełny

Wbrew ogólnemu przekonaniu okazuje się, że najstarszym wyrobem włókienniczym jaki kiedykolwiek odkryto jest filc, a odnaleziono go w grobach z okresu neolitu. Wyroby z filcu towarzyszyły człowiekowi przez całą jego historię upowszechniając się na całym świecie. Dopiero w XIX wieku, gdy nastąpiła rewolucja przemysłowa zastosowanie filcu znacząco się zmniejszyło, a przetrwał on przede wszystkim na terenach wiejskich, gdzie do tej pory mieszkańcy przekazują sobie sztukę spilśniania wełny i kultywują tradycję włókienniczą.

Filc na szerszą skalę, do tej pory, wytwarzany jest w Azji przez ludy nomadów i wykorzystywany do produkcji dywanów, koców oraz odzieży dla użytku własnego i odsprzedaży turystom.

Filc na dwa sposoby

Podstawowym surowcem do produkcji filcu jest wełna oraz sierść zwierząt hodowlanych a także niektóre ze sztucznych włókien. Bardzo często oba surowce łączy się obniżając koszt produkcji. Filc otrzymuje się na dwa odmienne sposoby:

Sposób pierwszy, dzięki któremu powstaje tkanina zwana filcem bitym lub filcem igłowanym, polega na spilśnianiu runa zwierząt "na sucho". Wyroby z filcu wzmacnia się poprzez igłowanie czyli przebijanie runa specjalnie do tego wyciętymi igłami. Igły wnikając w runo przeciągają kolejne pasma włókniny, zmieniają ich położenie i w ten sposób wzmacniają powstałą tkaninę.

Sposób drugi, podczas,którego powstaje filc tkany to metoda "na mokro". Do wyrobu tego rodzaju filcu stosuje się wełnę owczą, wełnę pochodzącą od lamy, sierść kóz. Na skutek spilśniania zewnętrznej warstwy gotowej tkaniny traci ona swoje pierwotne właściwości strukturalne. Na jej miejsce powstaje filc wytrzymalszy, gęstszy, bardziej elastyczny, miękki i o zupełnie nowych właściwościach przede wszystkim grzewczych i dźwiękochłonnych.

Technika wytwarzania filcu na sucho stosowana jest np. do wyrobu przestrzennych biżuterii, natomiast technika na mokro umożliwia wytwarzanie filcowych torebek, zabawek, papci, dywaników, a także innych elementów codziennej garderoby.

W ostatnich latach ogromnie wzrosło zainteresowanie wyrobami z filcu. Staje się on popularny we współczesnym wzornictwie, nie tylko folkowym, obejmującym praktyczne wyrobu codziennego użytku oraz wielką modę. Filc stał się ponownie surowcem wyrabianym w niewielkich warsztatach i przetwarzanym w wyroby artystyczne.